Shade of green

Een leuk idee voor op de woensdagavond: bandjes checken. Voor de zevende keer leent het Vliegende Paard zijn pand en naam aan het festival Paardpop. Tijdens dit uitverkochte festival kunnen bezoekers in vijf uur tijd, maar liefst twintig landelijke en regionale acts bekijken. Rennen geblazen…

Bij binnenkomst klinken de poppunk klanken van het Doorbraak Podium. Make It Count speelt nummers in de stijl van Boys Like Girls en All Time Low. De komende maanden touren deze jonge jongens met de bekendste Nederlandse bands uit hun genre, MakeBelieve en Only Seven Left. Het is dan niet verrassend dat ze al een kleine vrouwelijke fanbase hebben gecreëerd. Wel verrassend is dat de fans vandaag ook uit leden van deze eerder genoemde bands bestaat. De winnaars van de Zwolse bandjeswedstrijd ‘Stairway To Hedon’ spelen poppunk zoals het hoort. Vrolijk, teksten over de liefde en vooral geschikt voor jonge meisjes. Niet vernieuwend, wel vermakelijk.

Als singer-songwriter is het moeilijk je te onderscheiden. Immers, er zijn tientallen mannen en vrouwen met een gitaar. In de Woelmuis Acoustic Bar proberen de singer-songwriters te bewijzen dat ze uniek zijn.

Lees meer >

Het duurt lang voordat de grote deuren open gaan. Voor de deur staan tientallen mensen te drukken, omdat ze naar binnen willen. En dat terwijl jij nog niet eens een stap op het trappetje hebt gezet. Treinreizen, het kan soms erg frustrerend zijn. Maar de mensen die afgelopen donderdag in Amersfoort uitstapten, deden dit met een glimlach.

De grote spoorbrug, aansluitend op de stationshal, is het decor voor de tweede editie van het NS Try Out Festival. Geen chagrijnige mensen op weg naar huis, geen haastende reizigers die iedereen aan de kant drukken. Het station is gevuld met een prachtig aanbod aan films, kunst, workshops, theater en natuurlijk muziek.

De hele dag vergaderen met zeurende collega’s kan nogal vermoeiend zijn. Gelukkig werkt er niets beter tegen frustraties dan muziek. Tijdens het NS Try Out Festival treden diverse 3FM Serious Talent’s op. Naast de vertrekborden staat het podium waar Ilanois net begint aan een akoestisch optreden. De meeste treinreizigers kijken eerst op het bord voordat ze de band opmerken, maar blijven kijken, totdat hun trein vertrekt. Een warme kop koffie en de rustige set, het lijkt een ideale manier om tot rust te komen.

Lees meer op MetMichiel.nl (3fm) >

WAKKER! met Breed, Boemklatsch en de Grote Vinnie, Donnie en Sjakie Show
2 april | Vera

In een van de eerste blogs schreef ik over de Grote Vinnie, Donnie en Sjakie Show en hoe geweldig het feest van ze was in de Blauwe Engel. Op 2 april waren ze weer terug in Groningen! De heren achter ‘Breed’ organiseerden dit feestje in de Vera. Electro en veel uitbundige mensen was het recept. Heerluk!

Breed
Breed bestaat uit 2 dj’s met een bijzonder goed gevoel voor dansbare muziek. Hoewel het in het begin nog niet erg storm loopt in de Vera, weerhoudt het Breed er niet van om geweldig sterk te draaien. Met de bekenste hiphop en pophits, de lekkerste electro en geweldige dubstep krijgen ze de eerste groep mensen al op de dansvloer. Petje af. Zonnebril op.

Boemklatsch
Zeg je Boemklatsch, dan zeg je Lowlands. Drie jaar achter elkaar wist Boemklatsch het Lowlands publiek aan het dansen, springen en zingen te krijgen. En dit zonder enig moeite. Met het debuutalbum klaar voor de verkoop, heeft Boemklatsch ook het Gronings publiek op de dansvloer gekregen. Nieuwe hits en oude remixen worden moeiteloos afgewisseld. Wie stil staat…nou die zijn niet in Groningen vanavond. Springen!

De Grote Vinnie, Donnie en Sjakie Show
Hoewel een grote groep bezoekers na de Boemklatsch set snel weer naar huis vlucht voor een goede nacht slaap, blijven de echte electrofans natuurlijk ‘Wakker’. Zeker voor een afsluiter als de Grote Vinnie, Donnie en Sjakie Show kan je de ogen niet sluiten. Acapella zijn deze heren gewoon geniaal, de Koffee was Up is een heerlijke meezinger, de remixen zijn strak en de electrobeats zijn de beste die vanavond gedraaid zijn. Een avond dansen, drinken, springen en zingen, daar blijf ik wel wakker voor…

[Youtube filmpje van Roodesimon] Vinnie, Donnie en Sjakie – Koffee was up @ Vera Groningen

Fightstar (voorprogramma Inme) | 20 februari 2010 | SugarFactory

Kort, hard en intiem. Nee, dit artikel gaat niet over seksuele handelingen, maar over het concert dat de posthardcore band Fightstar op zaterdag 20 februari in Amsterdam gaf.

De zaal van de Sugar Factory is prachtig en klein. Hoewel de zaal nog lang niet vol is, geeft de grootte van de zaal meteen een intieme sfeer. De bezoekers staan dicht bij het podium en dicht op elkaar, waardoor er veel spontane gesprekken worden gevoerd. Er ontstaat meteen een enthousiaste ambiance, waar de bands van de avond handig op in spelen. Of beter gezegd: gebruik van maken.

In het voorprogramma staat InMe. Ondanks dat de band in het voorprogramma staat, hebben de heren veel meer ervaring dan Fightstar. Al jaren presteert Inme constant met hun alternatieve rock. De set is prima, maar weinig spannend. Alleen de laatste single, Single Of The Weak, blijft lang hangen. Zelfs als je maar één keer het refrein hebt gehoord, kan je het stuk meezingen. En daar heeft het publiek ook wel zin in. “What’s that shit on the radio?” wordt er massaal geschreeuwd.

Gitarist Alex Westaway van Fightstar (c) Marleen de Roo

Nu niet twee keer knipperen met je ogen… De set van Fightstar is kort, erg kort. Nog voordat de fans een beetje lekker kunnen meespringen en zingen, vertrekt de band alweer backstage. Met drie albums in de hitlijsten toch echt wel over een ‘bekende’ band spreken, maar toch speelt Fightstar vanavond nog korter als tijdens het voorprogramma (met één EP) van Taking Back Sunday in 2005.

In hoog tempo speelt de band vooral de hardere nummers van het eerste album. Voor de vorm worden er nog een paar singles van het nieuwste album aangedragen. De echte fans zullen in hun enthousiasme en door de intieme sfeer niet eens merken dat het concert ‘slechts’ drie kwartier duurt. En ach, wie kan er kwaad worden op een band die in zo’n hoog tempo, toch de kwaliteit van de nummers weet te kunnen waarborgen. Dat is ook een gave.

Een blik op de setlist leert ons dat er zelfs drie hele nummers zijn geschrapt. Wellicht overbodig te zeggen dat er geen toegift is…

All Time Low (voorprogramma Destine) | 9 februari 2010 | Melkweg

De rij is lang en er staan veel meisjes, heel veel meisjes. De meisjes staan allemaal braaf te wachten op de populaire poppunkband All Time Low, die vanavond in een uitverkochte Melkweg staat.

Het voorprogramma heeft ook goede ervaringen met een grotendeels vrouwelijk publiek. Het gaat natuurlijk weer om de Nederlandse versie van All Time Low: Destine. De meeste fans van All Time Low hebben Destine al eerder live gezien. De hits Stars en In Your Arms worden dan ook luid meegezongen. Maar ook onbekendere nummers zoals Wake Me worden door de meisjes herkend. Destine is een heerlijke warming-up.

Als Alex, Jack, Zack en Rian van All Time Low het podium beklimmen, worden de meisjes helemaal gek. Iedere twee minuten springt een ander meisje (en hier en daar een jongen) het podium op om Alex te zoenen of om een plectrum te jatten. Alex krijgt een lachbui als een lid van zijn crew voor de derde maal het podium op rent met nieuwe lading plectrums. “You girls love my picks!” Zanger Alex vindt het zo gezellig, hij wil zelfs dat er vier stelletjes op het podium komen tijdens de akoestische versie van “Remembering Sunday”. Twee stelletjes die elkaar al langer kennen, beginnen ongeneerd te zoenen op het podium. Tot groot genoegen van de bandleden, maar tot groot ongenoegen van het publiek.

All Time Low is een jonge, maar zeer professionele band en de kwaliteit van de nummers is verrassend hoog. Ze zijn overduidelijk zelfverzekerd en genieten van de sfeer in de zaal. Dat er zoveel stagedivers zijn, maakt hun concentratie er niet minder op. Weightless, Lost in Stereo, Dear Maria, alles heeft dezelfde kwaliteit als op de albums.

De meisjes krijgen er steeds meer zin in en er onstaat een agressieve sfeer voor het podium. Er worden zelfs vijf meisjes afgevoerd die in de drukte zijn flauwgevallen. Bij het laatste nummer vindt Alex het allemaal mooi geweest en roept: “I want everyone to come on stage”. Oei…



Lees deze blog ook: Tienerfeestje in de Vera

Via Twitter werd ik benaderd voor de Unofficial Eurosonic After Party! Hard gaan op DJ Sandeman, Maskinen en De Grote Vinnie, Donnie & Sjakie show. En een exclusieve dj set van Ou Est le Swimming Pool. Daar moesten we bij zijn natuurlijk.


De Blauwe Engel is normaal niet een kroeg waar je binnenkomt met een hemdje en sportschoenen aan. Maar nu wel, want dat is nou eenmaal de dresscode van Vinnie, Donnie en Sjakie. Dit Amsterdamse drietal weet wat een feestje is. Of ze nou op Mysteryland staan of tijdens het Rauw festival, het dak gaat er altijd van af. Zo ook deze avond in Groningen.


DJ Sandeman weet iedereen al meteen op de dansvloer te krijgen, als hij zijn succesvolle 3voor12 jaarmix nog eens dunnetjes overdoet. Al gaat hij dit keer niet (alleen) voor de knalharde hits, maar vooral voor de knalharde beats.


Ook de Zweedse rappers Afasi, Frej, Eboi en Adam Tensta zijn in de Blauwe Engel. Achter in de engel nemen ze bezit van de kleine ruimte voor de wc. De bezoekers staren de Zweedse heren van Maskinen verbaasd aan als deze springend, stuiterend en rappend door het café gaan. Maar als een klein groepje naast de heren op het geimproviseerde podium klimt en mee begint te dansen en springen (ik was er zelf een van…) komen alle Eurosonic festivalgangers los. Af en toe moeten de rappers opzij voor toiletbezoekers, maar ze laten zich door niets afleiden. Ze springen op de bar en zingen alle hits van Dansa Med Vapen tot aan Pengar. Heerlijk!


Het is niet zo raar dat de heren van degrotedjshow zo’n show kunnen neerzetten. Ze komen immers uit het huis van Bmkltsch Rcrds. Juist, van Boemklatsch, zeer bekend door de energieke dj sets waarmee ze het publiek zowel op dancefeesten als Lowlands op de dansvloer krijgt. Dat lukt Vinnie, Donnie & Sjakie ook makkelijk. Tot in de vroege uurtjes feest een select groepje op alle hete hits om vervolgens bezweet, moe, maar voldaan weer in bed te kruipen. Wat een einde van het Eurosonic festival!