Shade of green

De poppunkband Destine heeft onlangs hun eerste album gelanceerd. Om dit te vieren is Destine op tour door Nederland. Samen met diverse andere Nederlandse bands.

Only Seven Left
Deze jongens uit het Gooi spelen nog maar een paar jaar samen, maar hebben nu al een grote schare fans achter zich. Dit mede dankzij hyves en twitter, maar ook door in het voorprogramma van Metro Station te spelen. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de hoeveelheid persaandacht die de heren krijgen. Bovendien, als je op de Tina-dag staat, dan komen die meiden wel…
Maar Only Seven Left is zoveel meer dan een bandje met knappe jongens. Hun poppy, pianorock nummers zijn zeer geschikt voor de hitlijsten. Sterke melodielijnen maken dat de liedjes zeer aanstekelijk klinken. Ik zeg: onthoud deze naam!

MakeBelieve
MakeBelieve stond eerder dit jaar al op Eurosonic, maar echte naamsbekendheid krijgen ze nog niet. En dat is best jammer. Hoewel de teksten niet allemaal even sterk zijn en de liedjes hier en daar nog rammelen, is het wel een band met twee pluspunten. Zanger Joey en drummer Pim zijn zo sterk, dat de hele band daar gemakkelijk om meelift. Bovendien zijn de jongens erg sympathiek en leren ze sneller dan menig ander powerpopbandje.


Destine
De afgelopen weken heb ik al vaak over Destine geschreven. Maar het is een band waar je niet om heen kan. 3FM Serious Talent, diverse hits op TMF, op de cover van diverse bladen, Destine is hot! En ze groeien en groeien steeds harder. Het leuke aan de optredens is dat Destine een geweldige band met het publiek heeft. Vooral zanger Robin en toetsenist Laurens betrekken het publiek bij de hele set. Dat de nummers van Destine echte meezingers zijn, helpt daarbij natuurlijk ook. Dat betekent niet dat dit zomaar een popbandje is. Destine heeft de X-factor. En hoewel het geluid vandaag in de VERA nogal tegenvalt, weet de band iedereen zo te vermaken. Het is een gave…

(Noorderslag)

C-mon & Kypski & Metropole orkest
De Noorderslag opening waar je bij moest zijn. Een fantastisch orkest en de rasechte muzikanten van C-mon & Kypski komen laten zien wat Nederland qua muziek in huis heeft. Natuurlijk kan je bij een groots optreden als deze weinig fout doen, zeker niet als je ook nog artietsen zoals Giovanca, Jiggy Dje & Turk, Anneke van Giersbergen, Benjamin Herman & Jules Deelder, Janne Schra en Torre op het podium vraagt om je set te versterken. Een heerlijk relaxte opening. Jammer dat het optreden zich vooral richtte op de grootsheid van het orkest en de artiesten, dan op de muziek.

Di-rect
Di-rect speelt in de klein Nederland 3 zaal, waar tegelijk live opnames worden gemaakt. De zaal is vol, dus de bewakers zijn druk bezig de stroom van bezoekers te begeleiden. Di-rect speelt weinig van de oude nummers, maar laat het publiek vooral kennismaken met nieuwe nummers. De stijl is anders, een meer hedendaagse poprock/postpunk geluid. Hoewel de nieuwe frontman nog moet wennen aan alle aandacht, staat er op het podium een complete band, daarover is geen twijfel.

Waylon
Nog snel pik ik twee nummers van Waylon mee, maar door die twee nummers kan ik wel meteen een mening vormen. Wat een artiest! Waylon zingt zuiver, swingt en heeft prettig contact met het publiek. En dan heb ik het nog niet eens over de heerlijk soulvolle nummers.

Destine
Wie Destine op Lowlands heeft gezien, zal verbaasd zijn door het niveau waarop Destine zich nu bevindt. Toch staan de heren een beetje onzeker op het Serious Talent stage van 3FM. De heren worden gadegeslagen door een groep nieuwsgierige journalisten die met hun armen over elkaar geconcentreerd luisteren. Er staan geen gillende meiden voor het podium. Destine weet daar overduidelijk niet goed mee om te gaan, hun spel is wat rommelig en ze klinken een beetje onzeker. Maar het is duidelijk: voor hun doelgroep weet Destine precies wat ze doen. Pakkende, vrolijke en leuke liedjes spelen.

Laura Jansen
Wat een stem… Laura Jansen weet wel hoe ze het publiek kan warm maken. Haar nummers zijn rustig, beheerst en lief. Ze weet waar ze over zingt. Helaas kan door haar pose (zittend achter een piano) en de rustige nummers, het optreden een beetje saai overkomen.

Wende
Wende is een rasmuzikant. Welke muziek ze ook maakt, het blijft mooi en krachtig. Helaas was ze vandaag niet op haar sterkst. Haar stem klonk wat zwakker dan normaal en haar nieuwe muziekstijl past minder goed bij haar dan de Franse chansons die ze eerst zong. Maar mag je eigenlijk commentaar hebben op zo’n muzikaal iemand?

Promo
Normaal heb ik niet veel met DJ Promo. Maar bij Noorderslag probeerde Promo het publiek te overtuigen dat hij zoveel meer is dan een hardcore dj. Deze avond draaide hij vooral nummers van zijn TopNotch EP genaamd Boombox op Duizend. Flinke Namen, Zwart Licht en Aux Raus stonden ook op Noorderslag en dit zijn de heren die met hem samenwerken op de EP. Een kort, maar goed feestje dit optreden.

Go Back To The Zoo
Het is een feit dat Electric een aanstekelijk nummer isl. Maar of Go Back To The Zoo ook zo aanstekelijk en vrolijk op het podium is, valt nog te bezien. De band staat op het Serious Talent stage van 3fm. En ja hoor, het is zeker een vermakelijk optreden. De liedjes zijn vrolijk en staan als een huis. Alleen jammer dat de band de setlist een beetje afraffelt…

Want Want
Want Want zijn helden. Ik ben dol op de Nederlandstalige punkrock liedjes van de heren uit Kampen. Ze staan midden in de nacht op Noorderslag en mogen het festival afsluiten. En dat lukt aardig. De mensen kunnen, ondanks de hoeveelheid alcohol in het bloed, nog behoorlijk mee feesten op de vrolijke nummers over kippen, vrouwen en ansichtkaarten.

Grant Campbell
De bovenzaal bij de Spieghel is volledig gevuld. Maar wat wil je ook: Grant Campbell treedt op. De Schotse singer-songwriter maakt heerlijke folk muziek en fantastische whiskey-poffertjes. Helaas heb ik niet voldoende kunnen zien en horen om een goede mening te kunnen vormen van het optreden.

Cosmo Jarvis
Wat een muzikaal talent! Cosmo is nog maar 20, maar heeft al een flink muzikaal leven achter zich. Zijn stijl is niet makkelijk te omschrijven: soms maakt hij surfachtige liedjes, soms neigt het meer richting hiphop. Meestal zijn het jeugdige nummers over volwassen worden, want Cosmo wil nog niet echt volwassen worden. Maar dat is ook nog nergens voor nodig: voor zijn 20 jaar heeft hij sterke nummers, mooie teksten en weet hij zijn snaar- en blaasinstrumenten fantastisch te bespelen. Zeker een hoogtepunt. Wel een tip: niet vooraan gaan staan, Cosmo spuugt zijn frustraties graag uit…

Delorentos
Ik zag niet veel, maar ik hoorde alles. Delorentos lijkt op het eerste gezicht als een standaard rockband, maar niets is minder waar. De Ierse heren weten krachtige en sterke nummers neer te zetten die goed in het gehoor liggen. Weinig vernieuwends, maar wel sterk.

Soma
Soma is hard, heel hard. Maar dat kwam doordat ik tegen de geluidsbox stond aangeklemd… Soma is een Franse band die hedendaagse pop met ouderwetse rock weet te combineren. Maar ik geef toe: wat klinkt het lekker! Teksten die je snel meezingt en gitaarrifjes die blijven hangen. Zeker de single “Get Down” is een lekkertje.

Jasper Erkens
Ik ben een grote fan van Jasper. Die stem, die teksten en dat voor zo’n jonge jongen. Het is allemaal nog niet erg vernieuwend, maar met zo’n stemgeluid, gitaarkennis en gevoel voor muziek: hij kan nog een grote worden.

Adam Tensta
Zweedse hiphop? Alweer? Ja, maar niet zomaar een rapper! Adam staat op het podium alsof hij het heeft meegenomen. Het podium is zijn bezit, de muziek is zijn leven. Het wordt een heerlijk feestje, die eigenlijk wel erg kort duurt.

Young Guns
Even snel naar Vindicat waar Young Guns optreed, een nieuwe posthardcore band uit het mooie Engeland. Alle energie eruit rocken, wat een strak plan. En we waren niet de enige die op dat idee waren gekomen, want de kelder bij de grootste studentenvereniging van Nederland is overvol. Ergens klinken ze als de nieuwe Lostprophets, The Blackout of Fightstar en dat zijn drie bands die ik regelmatig live heb gezien. Alleen een groot verschil met deze bands is dat zij al duidelijk meer podiumervaring hebben. Young Guns klinkt lekker, maar het geluid is nogal zwak en rommelig. Jammer…

read comments (0)

Foreign Beggars zijn twee rappers en een dj uit Londen, die Groningen al goed kennen. Dit door de samenwerking op het nieuwste album van de heren met niemand minder dan Gronings trots: Noisia. De beats gemaakt door Noisia zijn erg welkom, want hoewel het echt super rappers zijn, is de show een beetje duf en het publiek wil ook al niet geweldig loskomen. Maar humor en talent hebben de heren wel degelijk. Zeker grappig toen Vulgatron vroeg of iemand ze al een keer eerder had zien optreden. De enige die vrolijk “Yeah!” riep was een van het Noisia drietal. Tja…

De zaal met We Were Promised Jetpacks was al vol, maar gelukkig was er bij de Grand Theatre nog ruimte vooraan bij de Zweedse zangeres Adiam Dymott. Adiam stond al op mijn lijstje van “Must See”, dus we waren erg blij dat we daar nog naar binnen konden. Helaas viel haar show een beetje tegen. Haar stem is fantastisch en de Zweedse televisie was niet voor niets aanwezig bij haar concert. Wat echter nogal jammer was, dat ze er bij stond als een zoutpilaar. Ze bewoog nauwelijks en keek ‘stoned’ in de zaal. Dat had duidelijk zijn effect op het publiek, zij stonden met een biertje de laatste roddels op het werk te bespreken…

Na een korte pauze aan de oude Ebbinge, vertrokken we om de Zweedse hiphoppers van Maskinen te zien. Tot mijn verbazing werd dit een fantastisch feestje. De beats maken de liedjes, want van de Zweedse teksten kan ik geen kaas maken, maar je hoort dat deze jongens wel degelijk verstand hebben van muziek. De raps zijn snel en aanstekelijk, de beats zijn geschikt voor een avondje feesten en ook de heren zelf houden wel van een lolletje. Zeker als rapper Frej bovenop een box klimt, terwijl zijn maatje Afasi het publiek vraagt hard mee te springen en dansen. En dat lukt…

De avond sluiten we af bij Huize Maas met Dans Le Rock, die mij ook nog even Fake Blood gunt. Lekker de vermoeide voeten laten dansen… Heerlijk!

De MetMichiel Nieuwjaarsreceptie
Als 3fm in Groningen is, dan ben ik er ook. En daarom besloten mijn broer en ik om het Platformtheater te bezoeken. Bij binnenkomst werd ons meteen een glas champagne en een warme oliebol in de handen gedrukt, begonnen we een gesprek met de drummer van Destine en liep Esmee Denters, zonder gevolgd te worden door gillende fans, te ijsberen door de gang.

Flinke Namen
Woonachtig in een van de hiphopsteden van Nederland, moest ik natuurlijk aanwezig zijn bij het optreden van Flinke Namen. Deze Amsterdamse heren weten wel hoe Nederlandse hiphop hoort te klinken. Hoewel ze maar een paar nummers speelden, was al snel duidelijk dat de heren echte muzikanten zijn. Ze stonden wel een beetje duf op het podium, maar dat was dan ook veel te klein voor deze heren.

Esmee Denters
Een acoustische set van Esmee Denters. Hoewel ik normaal niet zoveel met haar muziekstijl heb, luister ik zeker weleens naar Esmee. Maar dat ze zo goed kon zingen, had ik eerlijk gezegd niet verwacht. Tijdens de acoustische set kwam haar stem veel beter uit dan in haar singles. Maar je zag nu een heel gewoon Nederlands meisje staan.

Want Want
Helaas speelden ze maar één nummer, maar ik begreep wel waarom Michiel Veenstra ze aanprijst. De single Heleen is origineel, Nederlandstalig en erg schattig. Toch merk je dat de heren wel degelijk verstand hebben van muziek. Dat hele schattige is meer een rol, die vooral voor dat nummer geldt. Voor mijn gevoel zijn ze een soort kruising tussen Skik en de Heideroosjes, Nederlandstalig, hier en daar grof en erg grappig. I want more.

Go Back To The Zoo
Dat ‘Electric’ een lekker nummer is, kan je bijna niet ontkennen. Maar dat de heren live kunnen spelen, moest eerst nog bewezen worden. En tot mijn verbazing was dat erg fijn. De melodieën maken duidelijk de nummers, maar daarmee kunnen ze zich onderscheiding van de andere 999 Nederlandse bandjes.